-
1 bezwingen
См. также в других словарях:
panować [zapanować] nad sobą — {{/stl 13}}{{stl 33}} kontrolować, hamować swoje reakcje emocjonalne, nie uzewnętrzniać swych uczuć, zachowywać psychiczną równowagę :{{/stl 33}}{{stl 10}}W każdej sytuacji umiał panować nad sobą. Nie panując nad sobą, zaczęła wrzeszczeć na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapanować — dk IV, zapanowaćnuję, zapanowaćnujesz, zapanowaćnuj, zapanowaćował rzad. zapanowywać ndk VIIIa, zapanowaćowuję, zapanowaćowujesz, zapanowaćowuj, zapanowaćywał 1. «osiągnąć nad kimś władzę, zawładnąć kimś, czymś» Zapanować nad otoczeniem.… … Słownik języka polskiego
zapanowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk Ib, zapanowywaćowuję, zapanowywaćowuje {{/stl 8}}– zapanować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, zapanowywaćnuję, zapanowywaćnuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przejmować, obejmować nad … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego
kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… … Słownik języka polskiego
oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… … Słownik języka polskiego
roztrzęsiony — roztrzęsionysieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. roztrząść (p.) roztrzęsiony 1. «bardzo zdenerwowany, nie mogący zapanować nad sobą wskutek zdenerwowania, niepokoju, podniecenia» Zawsze przed premierą była okropnie roztrzęsiona. Był tak… … Słownik języka polskiego
zdołać — dk I, zdołaćam, zdołaćasz, zdołaćają, zdołaćaj, zdołaćał książk. «potrafić coś zrobić, sprostać czemuś; podołać» Zdołał zapanować nad sobą. Zdołał dopiąć swego. Nie zdołał go przekonać. Nie zdołał mu w tym przeszkodzić … Słownik języka polskiego
zreflektować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zreflektować siętuję się, zreflektować siętuje się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w porę spostrzec, zrozumieć, zauważyć jakieś własne uchybienie, błąd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szybko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… … Słownik języka polskiego
pasować — I ndk IV, pasowaćsuję, pasowaćsujesz, pasowaćsuj, pasowaćował, pasowaćowany 1. «dostosowywać, zestawiać części tak, aby dobrze do siebie przylegały, przystawały; w technice: dobierać wymiary łączonych ze sobą elementów, aby zapewnić ich właściwą… … Słownik języka polskiego